Παιάν

Παιάν ἦ ὕμνος ἐπινίκιος.

Εἰς εὐτυχέστατον τῆς βασιλικῆς δυνάμεως στράταρχον ἜΡΡΙΚΟΝ βασιλέως ἀδελφόν.

Τις κε πίθοιτο, πρὶν αὐτὸν ἀναγκάσῃ ἐμφανές ἔργον;
Τάγματα τρισσὰ, ταγοὺς τρισσους κρατεροὺς τε βίῃφι,
Εμπείρους τ' ἄρεως, τρισσῇ μάχῃ αἱματοέσσῃ,
Εν κατ' ἔτος, δι' ἑνος τ' ἀρετῆς νέου, ἶφι δαμῆναι
ΕΡΡΙΚΕ σοι, βασιλῆος ὑπ' ἐννεσίῃσι, φίλης τε
Μητέρος, ἠ δὲ θεῶν ὑπὲρ εὐσεβέων πολεμούντων
Προφρονέως. σύ γε οῦν ἑτερος σὺ κεκλημένος εἴης
Περσεὺς, οὐ τρισσαὶ τοῦ ἶφι δαμάθεν ἀδελφαὶ,
Αὐτὰρ ἀδελφοὶ τρεῖς Γοργοῦς γοργώτεροι ὄψιν.
Αλλος ὁ Βελλεροφὼν σὺ, ταμὼν τρὶς σῶμα Χιμαίρης.
Πρῶτος ὁ λὶς πειρὰτο τεῶν ὁ Μουέντος ὅπλων,
Δευτέρα εἶδε χίμαιρα πυριπνείουσα βιηνσου
Αγρίη· ἀλλὰ τριτός σε δράκων ὁ δύσοργος ἐπέγνῳ
Καστίλιος, οἷος τὸν Κασταλίῃ φασὶ κρήνῃ
Πρίν ποτ' ἐφεδρεύοντα, νέου τόξοισι δα μέν τα
Φοίβου ἐλεύθερον ἄλσος ἐᾶν Δελφοῖς ἱερεῦσο.
Τρεῖς δὲ σὺ δθο μενέων κρατέρας ἐπελεύσιας, αὐτὸς
Μεῖζον κάρτος ἔχων, ὑπέμεινας ἄντα χαλάζης
Αντία τῆς χίονος παρὰ Λαυδουνῶ πολεμίζων,
Αννίβας ὡς ἕτερος τὰς κρυμαλέας ὑπὲρ ἄλπεις.
Πὰρ Γεσενουλλιακὸν δὲ πολυπλάσιον πρὸς ὅμιλον
Συμβάλλων ὀλίγους, ἔμπης ἀυτὸ κεῖθεν ἔλασσας
354 Δυσμενέων μανίην. αὐτὰρ Λιμουΐκιον ἀστὺ
Πατρὶς ἐμοῖο φίλη, δὶς σοι σωθεῖσα δύω σοι
Ἀστυκὰ στέμματ' ὁ φείλει, οιδεως τ' ἐμφυλίοιο
Παιᾶνας τόσσοις. σοι ὀφείλεται ἡ τριτάτη δρῦς
Σωζομένης πόλεως ἄμα οἷς πέντεσσι πολίταις,
Ἔνθεν ἀπὸ στρατὸν ἦγεν ἀναγκαθεὶς ὑπὸ σεῖο,
Πικτονικοως κρατέων παρὰ μέσσον τείχεος ἤδη
Ἐχθρός. ἀτὰρ λιμῶ γε σὺ τειρόμενόν τε σιδήρῳ,
Ἡγεμόν' αὐτάνδρον, νεοτήσιον εὐμενὲς ἄνθος
Σώσας· πάνκαλον ἄργον ἄγω σῶσαι πόλιν, ἀλλὰ
Κάλλιον αὐτῷ σοι τὸν σωσίπολίν γε σαῶσαι
Γουσιάδην, ὃς πατρὶ ἐπαύξεται εἶδος ὁμοῖος,
Τοῖα βλέπων, καὶ τοῖος ἰδεῖν, τοῖός τε μάχεθαι,
Ῥεῖθρα ῥύσας Κλανίου, μενέτης ὡς ῥεῖθρα Μοσέλλλης.
Εἶτ' ὡσεὶ στεφάνοιο φυλαττόμενοιο πάλαι σοι
Ἀρτίῳ ἡλικίην μάλα ἀρτίου, ὅς πατέρος σου
Ἐρῥίκου οὔνομ' ἔχεις εὐώνυμον, οὐδὲ καὶ αὐτὸς
Γούσιος Αἰακίδης ἄλλος, οὐ Νέστορος ἄλλο
Κῆρ λάσιον Μομοραντιάδης, πτόλεμον τολθπεύσαι
Γηραλέοι ἐδύνηθεν ὑπερ' μόρον, ἀλλὰ θανόντες
Ἄμφω σφὶν λιπέτην πόλεμον περιόντα θανοῦοι.
Ον σοίγ' εὐτυχίη σὴ ἄν' ἐς δέκατον · λυκάβαντα
Βάλλετο σοῦ προνοοῦσα κλέους, πτολίπορθος ἳν' εἴης
Μοῦνος, ὅλην πέρσας κακοΐλιον, ὄφρα τ' ἀκούσης
Ὅττ' ἀναγραμματίσας τὸ σὸν οὔνομα, ἀρχομένοιο
Εὐτυχέος σοι ἐτούς βασιλῆί τε εὐφήμυζον,
⊃⊃ Τούτω δάφηνον ἄρ ξίφος ἐστιν, δάφνιν ον ἤδη.⌝
Ῥιζόθεν Ἡρακλεία βίη σέο κάκτανεν Ὕδρην,
Οὐχ ἔτ' ἐπαυξομένην μετὰ τραύματα, Γάσπαρος ἄρδην
Γάσπαρος οἰχομένου, τοῦ Γάσπαρος ὃν τέκε μήτηρ
Δυστόκος εἰς πατρίους τὰς πυρπολίας Πάειν ἄλλον,
Αρχέκακον πολέμου, πυρσόν τε πάτρης ἐλεινῆς.
357 Κλεῖος ὅλον νῦν τοῦτο σὸν Ἐρῥικε, σ μετ' ἄνακα
Οὗπερ ὑπεννεσίῃς, οὗπερ στρατὶῃ πτολεμίζων,
Αὐτού ἀκινδύνου κινδυνεύσας σὺ ἐνικας.
Δὶς σὺ κυλησθεὶς ἵππου ἑνὶ πτολέμου στροφάλιγγι,
Ἱππεῖον δὶς ὑπὲρ νῶτον παλικάγρετας ἔστης.
Μαινόμενος ξιφέει, πνείων μένει, οἷα κεραυνός
Προ προθορὼν εἰς ἐχθρὸν, ἀφειδήσας σέο σῶν τε
Αῖματος ὁπλιτῶν· ποῖόν σοι βλέμμα; προσωπον
Ποῖον ἔην; κοίῃ τε, καὶ αἴματι, καὶ χάλῳ αἰνῳ
Φρικαλέον τημοῦ θεν, ἀδελφὸν ὅταν βασιλῆα
Τούς τε θεούς πατρίους σὺν, ἀμυνόμενος μόλες αὔτην
Ἰροσύλοις λησταῖσι χολῇ φοβερός γε δικαίῃ.
Τοῖος ἀδελφοῦ ὄνειδος ἀμύνατο πρέσβυς Ἀτρείδης,
Τοῖος Κάστορος ἀμφὶς ἐμάρνατο πρὶν Πολυδεύκης,
Τοῖοι Φλεγραίων φέρον άντίον ὅπλα γιγάντων
Μητρὸς ἐφημοσύνησει, Ποσειδάωντε καὶ ᾏδης,
Μητρὸς ἑῆς Ρείης τῆς θεῶν μεγάλων γενετείρης.
Οἵη ἡμιθεῶν ἡ νῦν γενετεῖρα ἀνάκτων,
Κελτικῷ ἀρνυμένη σκῆπτον δίι, Ιταλ', Ιβηρὰ
Τὰ κράτη ἡ μετέροις ζούξασα, γυνὴ πτολέμαρχοει
Ἔργον ἀριστεύσασα καὶ ἱστορίαις καὶ ἀοιδᾶις
Ἄξιον ἀθανάτους· τέκεν ἔξοχον ἣ βασιλῆα
Πρῶτον, ἔπειτα τεκοῦσα παλινγενῆ ὣς, ἐσάωσε
Τῇ σφετέρῃ βουλῇ, καὶ τῇ κρατερῆ Χερὶ παιδὶς,
Σν τε θεῶν ἰότητι ἐπ' εὔγμασιν εὐμενεόντων
Πάντεσιν ἐν ναοῖσι, καὶ ἐν βωμοῖσιν ἅπασι
Λαῶν εὐχομένων ὑπὲρ οὗ βασιλῆος ἀριστου
ΚΑΡΏΛΟΥ, τοῦ αὖτις ἐς ἀρχαιὴν εὐκλείην
Ἔργα μεθισταμένου τὰ κελτικὰ, τοῦ μὲν ὀλύμπου
Παντὸς ὁμοφρονέοντος ἑοῖ, πάντων δὲ καὶ ἄστρων
Ὥς πάλαι οἱ κλωστῆρσ' ἀμεταστρέπτοισι πέπρωταν.
Κάρωλον πρώτιστον ἵν' ὕστατος ἰσοφαρίζῃ
358 Τοῖς τε νόμοις, ῥήτρῃς τε, καὶ ἄμφ' ἱερῶν πολέμοισι.
Ἀλλὰ σὺ τρισμακάριστε, τρισόλβιε εἱνὶ βραβευτὰ
Τῷ δ' ἔπι ὦ ἜΡΡΙΚΕ, ὀμωνύμω ἀμφοτέρω σὸς
Καίσαρε τὸν πρῶτον καὶ δεύτερον ἀντιφέριζε
Εὐσεβίης προμαχῶν, ἔνθεν σεισαχθέα Κελτὴν
Ἔνθεν ἀπειργόμενος Ῥήνου μετὰ κλεῖθρα παλαιὰ
Γερμανὸν, εἰς χώρην τὴν κελτίδα ληστρικὰ πέμπειν
Ἄρματα κωλύσειας, ὄφρ' ὕστερον ὀυκ ἔτ' ἀποινεὶ
Κελτίδα γῆν τέμνῃ, ἐπεὶ ἀθρόα παίτ' ἀποτίσῃ.
Ὄ, σφισι θέσφατόν ἐστι παθεῖν, ἔρδειν δέ σοι αὐτῷ.